کوی یار

ما را ز کوی یار نصیبی جدا فرست
بویی ز یار، همرهِ باد صبا فرست 

 

یک روز بوی یار ز راه خُتَن بیار
یک روز بوی یار ز راه خَتا فرست 

 

این رخ ببین که زرد شد از دوری رُخ‌اش
رحمی بکن بر این رخ زرد و دوا فرست 

 

گر زر به کیسه‌ام نبوَد بددلی مکن
من مفلسم تو لیک برای خدا فرست 

 

چون کِشتی شکسته‌ام و موج روی موج
تا وارهم ز موج بلا ناخدا فرست 

 

در عشق بی‌خود از خودم ای شاه پُرجلال
یاری به این رعیّت بی‌دست و پا فرست 

 

دربند حیله‌های خلایق نفَس بُرید
رنج و عذاب بر سر قوم دغا فرست 

 

فریاد می‌زنم چو به درگاه کبریات
خط اجابتی تو برای دعا  فرست 

 

ما میهمان ضیف توایم ای کریم، پس
خوانی ز نعمت و کرمت بهر ما فرست 

 

گشتم ز فعل خویش پشیمان، برای من
حالی شبیه حُر به صف کربلا فرست