حرم امن خدا

در حریم حرم امن خدا می‌چرخم
ذکر می‌گویم و با یاد خدا سرمستم
باغ دل را که پر از نور خدا بود ولی
در به روی همه جز آل محمد بستم 

 

عشق جز حالت دلدادگی و حیرانی
نیست این را به کمال از بن جان می‌دانی
به علی تا که توسل کنی آن دم بچشی
طعم شیربن و دل‌انگیز می ایمانی 

 

تا سحر از سر شب سیر فلک می‌کردم
هیچ بابی ز رهایی به کسی باز نبود
لیک دیدم که ملائک در میخانه زدند
علی آمد در میخانه به ما باز نمود 

 

من و سرمستیِ ذکر و ادب و ورد و دعا
منم و جام شرابی که علی‌اش ساقیست
دل بریدم دگر از غیر علی چون دیدم
دیگران هر چه که دارند همه الحاقیست