دین فروش ها

افتاد تا جهان به کف دین‌فروش‌ها
پُرزخم گشت پشت کجاوه به دوش‌ها

 

یک عده خون‌جگر همه‌ی عمر بوده‌اند
یک عده سر گذاشته به عیش و نوش‌ها

برای سنگ مزار مادرم

قطعه‌ای که برای سنگ قبر مادرم سروده‌ام:

 

بیست و یک روز رفته از خرداد
در شبی ناگوار و طوفانی

 

رخ بپوشید از جهان ناگاه
چهره‌ای پرفروغ و نورانی

افسرده

من ماندم و این شهر لاکردار لامذهب
من ماندم و این گریه‌های بی‌امان در شب

 

من ماندم و رودی ز اشک از چشم‌های خیس
من ماندم و این تن که می‌سوزد مدام از تب