حرفی برای گفتن نمانده است
عادت کرده‌ایم به پرگویی. مثل همان اصطلاح معروف که می‌گوید:«فکر می‌کنیم اگر حرف نزنیم دیگران خیال می‌کنند لالیم.»
مدام حرف می‌زنیم و اظهار نظر می‌کنیم.
یا نظرات دیگران را در جاهای مختلف به ویژه در شبکه‌های اجتماعی می‌پراکنیم.
نظراتی که هیچ پایه و اساسی ندارند و به احتمال زیاد اشتباه یا دارای سوگیری هستند.
این را به یاد داشته باشیم که ممکن است دیگران حرف‌های بی‌پایه ما را تلقی به قبول کنند و در اثر نظر بیجای ما دچار انحراف در تصمیم‌گیری شوند.
وقتی حرفی برای گفتن نداریم بهتر است بیشتر بشنویم یا بیشتر مطالعه کنیم یا بیشتر فکر کنیم و اندیشه منطقی خود را بارورتر سازیم.
دوستان من، عزیزان من، اگر در زمینه خاصی صاحب نظر نیستیم و تخصصی نداریم، هیچ لازم نیست حتماً نظر دهیم.
مطمئن باشید کسی فکر نمی‌کند لال هستیم.
شاید با نظر ندادن خود باعث آرامش بیشتر جامعه و کمک به تصمیم‌گیری بهتر اطرافیانمان شویم.
سکوت کنیم.
حتی یک دقیقه.
به احترام حقیقت و صداقت.
