یاد خالق

ز یاد خالق خود مستِ مستم
به زیبایی خدا را می‌پرستم

 

تمام فکر و ذکرم یاد حق شد
نظر از غیر حق همواره بستم

 

دل‌ام آرامشی دارد خدایی
همیشه گر چه در بالا و پَستم

 

به غیر از خالق یکتای قهّار
همه بت‌های عالم را شکستم

 

درون دل ندارم هیچ سِرّی
نمودم آن‌چنان خود را که هستم

 

تمام هستی‌ام وقف خدا باد
دل و جان و زبان و پا و دستم

 

اگر لطف‌اش رسد بر حال زارم
ندارم آرزو دیگر که رَستم