شط خیال

شاعر عبور کرد ز شط خیال خود
باز این دل شکسته نموده وبال خود

 

او را رها کنید که حالش به جا شود
او را رها کنید بماند به حال خود

یا علی

بند بگشا ز زبانم علی ای شیر خدا
تا بیارم به زبان وصف تو و مدح تو را

 

تو امامیّ و امامان همه از نسل تواَند
تو امیری و ولیّ، راهنما و مولا

ترانه ها

دلم پر از طراوت و لبم پر از ترانه‌ها
بهار آمد و برون زد از دلم جوانه‌ها 

 

در این هوا که بلبلان دوباره مستِ خواندنند
دوباره کار من شده مرور عاشقانه‌ها 

سوی تو

از کوچه‌سار عشق گریزم به سوی تو
پر‌ شور کرده کوچه دل های و هوی تو 

 

سر را بلند کرده‌ام از بام تا که نور
ریزد درون خانه‌ی قلبم ز روی تو 

حرم امن خدا

در حریم حرم امن خدا می‌چرخم
ذکر می‌گویم و با یاد خدا سرمستم
باغ دل را که پر از نور خدا بود ولی
در به روی همه جز آل محمد بستم 

چرندیات

در جهانی پُر از چرندیّات
محو اخبار گیسویت هستم
شعر می‌گویم از لبت، مستِ
نظم چشمان جادویت هستم
نظم دنیا رها نموده به آن
هم‌ترازیّ ابرویت هستم

 

نیاز

من و داستان این غم که سر دراز دارد
دل من به سوگواری ز غمت نیاز دارد

 

به سراغت آیم اما دل دردمندم ای گل
ز شمیم دل‌نواز گلت احتراز دارد

خلاص

به چشم‌بندی عقل از غمت خلاص شدم
رها شدم ز تو، از ماتمت خلاص شدم

 

جهان من دگر و روزگار من دیگرگون
در این جهان دگر از عالمت خلاص شدم

ایران

من ملایر، تو مشهد، او کاشان
انزلی، تفرش، اصفهان، همدان

 

خوی و تهران و ترکمن صحرا
زاهدان، مشهد، آمل و گرگان

روزگار

داغ‌ها بر سینه دارم از جفای روزگار
کاش می‌شد زیر و رو گردد بنای روزگار

 

کاش می‌شد روزگار از بُن بریزد، می‌گرفت
بعدِ محوش روزگاری تازه جای روزگار