بی تو

از این که بی‌تو مرا عمر به سر شود

محزون نمی‌شوم

زیرا که آن که به دنبال تو افتد

در کُنج غارها نشان‌اش باید جُست

استخوان شتر هم باشد

یا عاج فیلی

از محکمی

می‌تراشندش

چه جای یک‌لاقبای بی‌سر و دستار

رند شیراز هم می‌نالد از تو

و من هم اینجا

مرید رند شیرازم

کفش جفت‌کُن ملّای روم

غاشیه‌کش سنای غزنه

جاروکش دکان عطار

قلم‌موی‌اش را هم می‌بوسم

فرشچیان را می‌گویم

و برهنه می‌روم تا غربت

امّا محزون نی‌ام

که بی‌تو مرا عمر به سر شد

دروغ می‌گویم

من خدای غمم

 

88/12/18