حالی که نداریم

در خویش فرو رفته ز حالی که نداریم
بی‌حوصله از قال و مقالی که نداریم 

 

هر روز به نابودی آن روز بکوشیم
از وحشت تبدیل به سالی که نداریم 

با حسین

ما با حسین حرف دل خود زدیم و بس
با پای دل به دیدن او آمدیم و بس

هر دم مصیبتی به دل ما رسیده است
ذکر حسین بوده به دل‌ها ندیم و بس

سلایق

احترام به سلایق مختلف همگان

اگر چه در عرصه‌ی نظر مورد اتفاق اکثریت قریب به اتفاق مردم است

اما عملاً چنین نیست

و بیشتر مردم نمی‌توانند آن را رعایت کنند.

فشار

در زندگی فشار نباید خورد
در زندگی فشار نباید داد

می‌گفت  از محبت و دلداری
این گفته را همیشه به من استاد

یکی منو کشف کنه

همه‌ی ما انسان‌ها

هر کدام

قلمبه‌ی استعدادیم.

همگی اِندِ هوش

ذکاوت

اخلاق

هنر

فهم

و شعوریم.

قدرت کاربلد بودن

سال‌ها بین مردم شایع شده بود

که علم و دانش خیلی مهم است

علم منبع ثروت و اخلاق و هر چیز به‌دردبخور دیگر شمرده می‌شد

و به تبع این اندیشه

مدرک تحصیلی چیز خیلی خوبی بود.

بی شک

خدا کیفر دهد هر مال مردم‌خوار را بی‌شک
کُنَد کین‌خواهیِ مظلومِ بی‌آزار را بی‌شک 

 

اگر گاهی کشد آهی ز دل مظلوم، از غیرت
بدرّد سینه‌ی آن ظالم بدکار را بی‌شک 

مقایسه و توقعات

اگه یکی طاقت‌اش بیشتره

و بیشتر دوام میاره

دلیلی نمی‌شه

که حتماً لازم باشه

بقیه هم مثل اون

و به اندازه‌ی اون

دوام بیارن.

خوب ها و بدها

در سریال هشت نمایش که در پست قبلی راجع به آن حرف زدم

گفتم که داستان سریال

نمونه‌ی کوچکی از جهان ما را به نمایش می‌گذارد.

the 8 shows

در ابتدا بگویم که من میانه‌ی چندان خوبی با ادبیات و سینما و دیگر هنرهای جنوب شرق آسیا ندارم.

چه ژاپن

چه چین

چه کره

و بقیه امثال آنها.

در این میان یک استثنا نوشته‌های هاروکی موراکامی

نویسنده‌ی مشهور ژاپنی است

و دیگری سریال بازی مرکّب.