جررررر

تموم دفترای شعرم جررررر

هر چی که بوده توی فکرم جررررر

هر چی که دلنوشته داشتم پررررر

تویی که بودی فکر و ذکرم جررررر

تابو

من همه‌ی تابوها را شیکستم
تا ببینم که واقعاً چی هستم

 

نفهمیدم کی‌ام؟ چی‌ام؟ چجورم؟
تو زندگی دل به چه چیزی بستم؟

حسین آمد

آری حسین آمد و ما را خرید و رفت
ما را به سوی درگه خاصش کشید و رفت

 

ما را که غرق بحر گناهیم بار داد
این عیب‌ها که بود به ما را ندید و رفت

آسمون قلبم

تو آسمون قلبم تو تک ستاره هستی
سیاهیای شب رو تو قلب من شکستی

 

من که حواسم نبود از شانس خوبم اما
ناغافل اومدی و تو قلب من نشستی

عزراییل

یکهو می‌ریزد غم عالم درون جان من
یکهو آسان می‌رود بر بادها ایمان من

 

یکهو من من نیستم، یک آدم بیگانه‌ام
یکهو من هم می‌شود بدخواه و خصم جان من

آش دهان سوز

در من طلوع می‌کنی و روز می‌شوم

فارغ ز حال بی‌خود دیروز می‌شوم

 

دنیای تازه‌ای به دل من نموده‌ای

مبهوت از این طبیعت مرموز می‌شوم

 

طوق عشق

عشق تا بر گردنم طوقش فکند 
وارهاندم از چرا و چون و چند

 

هر چه زنجیر است از پایم گشود
پاره کرد از دست‌هایم بست و بند

کوره راه

همه‌جوره دچار ایرادم

همه‌جوره خراب و ویرونم

خالی از هر چی خوبی و امّید

کوره‌راهی توی بیابونم

خستگی

این خستگی نمی‌رود از تن برون چرا؟
کرده مرا دچار خمار و جنون چرا؟

 

این عقل ره‌گشا ز چه رو گشت در زوال؟
هر دم کشد مرا به دل خاک و خون چرا؟

یا جمیل

دنیا پر از فساد و تباهی و زین قبیل
مردم حریص و بزدل و پتیاره و علیل

 

قومی خروس‌وش همه در شهوت‌اند غرق
قومی دگر به فکر شکم گشته همچو فیل