برقصم

کاش می‌شد شاد باشم، ساعتی با خود برقصم
ساعتی نه، بیشتر، تا هر کجا می‌شد برقصم 

 

نسخه‌ای بهر دلِ زارم طبیبی می‌نوشت و
مُلزَمم می‌کرد در هر حالتی لابد برقصم 

 

در بهار از عمق جان مانند گل هر دم بخندم
مثل پروانه، کبوتر، سار یا هدهد برقصم 

 

در سماع صوفیان باشم و یا جشن تولد
فرق چندان نیست با این شکل یا آن مُد برقصم

 

خواهم این را هی بخندم، هی بگردم، هی بچرخم
بی‌دلیل و علت و قانون، فقط بی‌خود برقصم