یادداشت نویسی

ذهن انسان چیز عجیبی است.

همان موقع که احتیاج‌اش داری تنهای‌ات می‌گذارد.

نه تنها رهایت می‌کند

که حتی بر عکس آنچه تو می‌خواهی عمل می‌کند.

در لزوم پرورش سلیقه

استفاده از هر چیزی در زندگی روزمره

علاوه بر نیاز به شناخت نسبت به آن چیز

-چیز را به عنوان یک اسم عام که شامل موارد متعددی

از اشیا تا رفتارها و حتی افکار می‌شود، به کار می‌برم

هر چند تمرکزم بیشتر روی اشیا است-

و نحوه‌ی استفاده از آن 

نیاز به داشتن مقداری سلیقه در استفاده از آن هم دارد.

بوسه باران

بوسه‌باران می‌کنم آن روی ماهت را مدام
کاش می‌ماند این‌چنین روز و شب من بر دوام 

 

دور تو می‌گردم این سان عاشق و پروانه‌وار
گوییا من حاجی‌‌ام، تو کعبه و بیت الحرام 

پرونده ما

بلی پرونده‌ی ما هم زمانی بسته خواهد شد
دگر دنیا ز دست ما زمانی خسته خواهد شد 

 

اگر بوده بسی بر ما نهان اسرار در عالم
هویدا رازهای تا ابد سربسته خواهد شد 

غمی نیست

گفت:

چون می‌گذرد غمی نیست

اما نمی‌دانست

همین گذشتن‌ها

همین درگذشتن‌هاست

که غم است.

بدبختی

چو در بدبختی خود سال‌ها ماندی و فرسودی
فراموشت شده دیگر تو هم خود آدمی بودی 

 

برای خود نکردی یک دریچه باز در عمرت
برای دیگران هر کوره‌راهی بود بگشودی 

اگر من شهردار بودم

خیلی وقت پیش نامه‌ای از سوی شهردار محترم شهرم به دستمون رسید

که خواسته بود

اگه طرح شاخص و ویژه‌ای به ذهنمون می‌رسه که شهرداری بتونه

در طی مدیریت این شهردار اجرا بکنه

اعلام کنیم.

احتمالاً علت ارسال این نامه این بود

که فعالیت‌های معمولی و مرسوم  (روتین)

در پایان دوره‌ی این شهردار

نتونه افکار عمومی را اقناع کنه

و شاخصی در اذهان عمومی برای به یاد ماندن زحمات ایشون باشه.

خوب ما یه فکرایی کردیم

و یه چیزهایی هم نوشتیم

و فرستادیم.

زندگی ناجور

چرا این زندگی این قدر ناهنجار و ناجوره
چقدر این سُنبه‌ی زجر و عذابش سفت و پُر زوره 

 

همیشه خَم باید باشه قد آدم زیر بارش
همیشه دست آدم مثل این که زیر ساتوره 

شاهباز پیر

زانو بزن به پای من، ای شاهباز پیر
من مرد جنگی‌ام که تو را خوار می‌کُشم 

 

یک عمر بود روی سرم سایه‌ات ز ترس
اینک شجاع گشته‌‌ام و زار می‌کشم 

شادمونی

نمیای با من یه پیکی بزنی به شادمونی
نمیای یه شب که پیش دلِ زارِ من بمونی 

 

من و این دلی که غصه پُرِش از غبار کرده
تو بیا کمک کن این بار، توی این خونه تکونی