کوره راه

همه‌جوره دچار ایرادم

همه‌جوره خراب و ویرونم

خالی از هر چی خوبی و امّید

کوره‌راهی توی بیابونم

 

هر کسی پا گذاشت تو این راه

شد گرفتار درد بدنامی

با جهنم نداره هیچ فرقی

راه باریک بی‌سرانجامی

 

 

می‌کِشه گشنگیّ و تنهایی

زیر این آفتاب طاقت‌سوز

تَه نداره، تفاوتی توش نیست

بین فردا و دی‌شب و امروز

 

 

زندگی نیست این که من دارم

من وجودم پر از غم و درده

نمی‌ارزه به کفر ابلیس این

اگه که زندگیّ یک مَرده

 

 

توی این راه داغ بی‌آخر

آخرش کم میاره زانوهام

می‌رم این راهو تا که می‌افتم

تا سفید می‌شه تک تک موهام

 

 

توی این زندگی که خیری نیست

اگه بود سهم من نمی‌شد هیچ

گم می‌شم آخرش تو این صحرا

توی این کوره‌راه پیچاپیچ