صفحه صفحه قلبم

به صفحه صفحه‌ی قلبم نوشته نام علی
اقول اشهد انّی انا الغلام علی

 

علی مراست امام و منم غلام درش
محمد است رسول خدا، امام علی

چقدر بی کس

چقدر بی‌کس و تنهایم
چقدر بی‌تو جهان تار است

برای این دل بی‌جنبه 
نبودن تو دل‌آزار است

گذشت عمر

گذشت عمر من و غیر عشق یادم نیست
به غیر شعشعه‌ی عشق در نهادم نیست 

 

به راه عشق قدم را نهادم و رفتم
به راه پر خطرش گر چه توش و زادم نیست 

اگر جرأت داری

ایام تعطیلات فرصت مناسبی برای وقت‌کشی و چرخ زدن در فضای مجازی است

معمولاً هم بی‌هوده و بی‌نتیجه.

به دنبال همین گشت زدن‌ها به مطلبی برخوردم که برایم جالب بود.

حالی که نداریم

در خویش فرو رفته ز حالی که نداریم
بی‌حوصله از قال و مقالی که نداریم 

 

هر روز به نابودی آن روز بکوشیم
از وحشت تبدیل به سالی که نداریم 

با حسین

ما با حسین حرف دل خود زدیم و بس
با پای دل به دیدن او آمدیم و بس

هر دم مصیبتی به دل ما رسیده است
ذکر حسین بوده به دل‌ها ندیم و بس

سلایق

احترام به سلایق مختلف همگان

اگر چه در عرصه‌ی نظر مورد اتفاق اکثریت قریب به اتفاق مردم است

اما عملاً چنین نیست

و بیشتر مردم نمی‌توانند آن را رعایت کنند.

فشار

در زندگی فشار نباید خورد
در زندگی فشار نباید داد

می‌گفت  از محبت و دلداری
این گفته را همیشه به من استاد

یکی منو کشف کنه

همه‌ی ما انسان‌ها

هر کدام

قلمبه‌ی استعدادیم.

همگی اِندِ هوش

ذکاوت

اخلاق

هنر

فهم

و شعوریم.

قدرت کاربلد بودن

سال‌ها بین مردم شایع شده بود

که علم و دانش خیلی مهم است

علم منبع ثروت و اخلاق و هر چیز به‌دردبخور دیگر شمرده می‌شد

و به تبع این اندیشه

مدرک تحصیلی چیز خیلی خوبی بود.