the 8 shows
در ابتدا بگویم که من میانه‌ی چندان خوبی با ادبیات و سینما و دیگر هنرهای جنوب شرق آسیا ندارم.
چه ژاپن
چه چین
چه کره
و بقیه امثال آنها.
در این میان یک استثنا نوشته‌های هاروکی موراکامی
نویسنده‌ی مشهور ژاپنی است
و دیگری سریال بازی مرکّب.
اما به تازگی مشغول دیدن سریال دیگری هستم به نام
the 8 shows
یا هشت نمایش.
واقعاً باعث تعجب من است که چگونه می‌توان این همه مفاهیم
فلسفی
اجتماعی
فرهنگی
و روان‌شناختی را
طی داستانی نه چندان بلند
به شکل 8 قسمت حدود 40 دقیقه‌ای جای داد.
سازندگان این سریال
مجموعه‌ی این مفاهیم را به صورتی در این مجموعه جای داده‌اند
که واقعاً جا دارد در تحلیل آن کتابی نوشته شود.
ای کاش خودم توانایی و حال و حوصله‌ی این کار را داشتم
و چنین کتابی می‌نوشتم.
نمی‌خواهم داستان را لو بدهم
کل داستان را می‌شود در چند جمله تعریف کرد.
مسابقه‌ای بین هشت نفر
که فقط باید در ازای فروش زمان (عمر خود) در ازای هر دقیقه مبالغ متفاوتی دریافت کنند.
این که برای اضافه کردن این زمان برای کسب پول بیشتر
و هزینه کمتر
چه اختلافاتی پیش می‌آید
و چه کشمکش‌هایی بر اساس روان‌شناسی افراد
جایگاه طبقاتی آنها
منافع شخصی
و ویژگی‌های جسمی و جنسی آنها رخ می‌دهد
عیناً نمونه‌ی کوچکی است از آن چه در جهان واقعی زندگی انسان‌ها را شکل می‌دهد.
وجود شانس و اقبال
جبر و اختیار
طمع و حسد
مرام و معرفت
مهربانی و خشم
زیرکی
برنامه‌ریزی و هدف‌گزاری
و چند مفهوم دیگر
بین این هشت نفر
و در خلال رفتارشان
در این سریال
بسیار زیبا کالبدشکافی شده است.
پیشنهاد می‌کنم ببینید.
