گزلیک

گزلیک انتقام فرود آمد

و عشق قربانی تکثیر آینه‌ها شد

لاله از بس که عاشق

لب فرو بست

دل‌اش سوخت

خاکسترنشینِ خونِ شقایق شد

زلال

زلال نیستم اما

این گونه‌ام در برابر تو

مانند این کف دست

شعرم نه از سر ریاست

نه از یاری

آیینه‌ی وجود من است

زمستان

سر تا سر زمستان

تمام پرده‌ها را کشیدم و

                               به توفکر کردم

بهمن

گفتم شعری بنویسم

با این عنوان که

«بهمن و پنجاه و هفت

                             نام دو سیگار نیست»

شوکه شدی

زیرا که بود

 

88/12/8

سرها

اگه سرها از بدن‌ها جدا می‌شن و 

                                            به آسمون پرتاب می‌شن

اگه دنده‌های آدما زیر چرخ کامیونا له می‌شن

اگه چشا از کاسه‌اش در میاد

اگه همه به روی هم مسلسل می‌کشن و

                                                       همدیگه رو تیربارون می‌کنن

بیدار

وقتی بیدار می‌شوم

هفت شنبه‌هایی که از صبح تا شب‌اش فقط غروب است

چشم‌های‌ام از پشت پنجره

باران اندوه می‌نوشند

انگشت‌های‌ام در هم فرو می‌روند

سبّابه با مسبّحه دعوای‌شان می‌شود

ت تق

تَ تَق

ترکید

سندباد من

ای پاریس

پیاده روی روی برگ‌های خزان‌زده‌ی شانزه لیزه

و دست‌های بی‌جای احساسِ گم‌شده‌ی نمی‌دانم

شهر یارها

شهرِ یارها

شهرِ یادها

شهر خوارها

شهر خوب‌ها

شهر روزها

شهر شب

شهر صبح

              یا غروب‌ها