نمی خواهم بمیرم

نمی‌خواهم بمیرم، دوست دارم زندگانی را
گریزانم ز پیری، دوست می‌دارم جوانی را 

 

به راه نیک‌نامان می‌زنم گام و در این فکرم
ز خوش‌نامی کنم پیدا دوام جاودانی را 

یک بار

شرح شوریدگی‌ام را به تو گفتم یک بار 
از تو حرفی ز ترحّم نشِنُفتم یک بار 

 

دائماً فکر تو مشغول نموده است مرا
فارغ از فکر معاش و خور و خُفتم یک بار 

حال من

چی می‌تونه حال منو یه ذره بهتر بکنه؟
گوشامو رو هر چی خبرهای بَده کَر بکنه 

 

چی می‌تونه بشوره از این دل من دلشوره رو
فکرای بی‌نتیجه رو از تو سرم در بکنه 

دلقک

مثل یک دلقکِ خیال‌زده
مثل یک سیبِ کالِ خال‌زده 

 

مثل تک‌ابرِ عصرِ تنهایی
مثل یک جمعه‌ی ملال‌زده 

چرخه باطل

در چرخه‌ای باطل شب و روزم گرفتار است
روحم چه در بند است، جانم چه بیمار است 

 

این روزهای پرکسالت طی شود آرام
این روزها اما چه بی‌حال و چه کشدار است 

مرهم درد

مرهم درد من آن چشمان بیمار است و بس
بی‌دلم، امّیدِ جانم وصل دلدار است و بس

 

گفتم آخر باری از دوش تو بردارم ولی
دیدم این دل بهر تو تنها چو سربار است و بس 

بهار بی تو

بهار بی تو خزان است و عشق بی تو بطالت
بیا که بی تو شدم سخت تخته‌بند کسالت 

 

دمی که بی تو نمودم به روی خاک سیاحت
برای من شده آن بدترین عذاب و رذالت 

هوای ابری

هوای ابری امروز وصف حال من است
گرفته، غم‌زده، این ابرها مثال من است 

 

مرا گریز نباشد از این که بخت من است
مرا فرار نباشد از آن که فال من است 

سنگینم

سراب گشتم و مثل شراب سنگینم
حباب گشته‌ام و روی آب سنگینم 

 

شراب خورده‌ام از دست ساقی و اکنون
شراب‌خورده و مست و خراب سنگینم 

مدح علی (ع)

تا نویسم نام خود در دفتر مولا علی
گشته‌ام مدحت‌گر مولای خود آقا علی 

 

صبح تا شب می‌زنم هو، شب علی گویان شوم
تا طلوع فجر گویم یا علی و یا علی