انسانم

مانند یک ماهی دررون تُنگ، حیرانم
دنبال خود می‌گردم و از خود گریزانم

 

از این که رو در رو شوم با دیگران یا هم 
از این که از تُنگم روم بیرون هراسانم

من مانده‌ام اینجا تک و تنها و سرگردان
هی دور خود، هی دور خود، هی دور ... چرخانم

 

گاهی که می‌بینم خودم را توی آیینه
شک می‌کنم اکنون که من اینم و یا آنم

 

گاهی چنانم که ندارم ایمنی از خود
گاهی برای حفظ خود مثل نگهبانم

 

گاهی صداقت‌پیشه‌ام، روراست با دنیا
گاهی پر از فحش و دروغ و کفر و بهتانم

 

آن قدر گم کردم خودم را در پی خود که
دیگر فراموشم شده اصلاً من انسانم