بسم الله

دل ز بسم الله الرحمن الرحیم آکنده شد
نور حق از یاد حق بر جان و دل افکنده شد 

 

بود دل افسرده از حالات سرد خاکیان
جان ز نورانیّت نام خدا تابنده شد 

 

غم که رخسار جهان بود از وجودش پر گِره 
نام الله آمد و رفت و جهان پرخنده شد 

 

قلب‌ها از ناسپاسی‌های مردم مُرده بود
روح‌ها بار دگر با شکر یزدان زنده شد 

 

دست ابلیسی که سلطه بر روان‌ها داشت، کو؟
دست حق آمد برون و دست شیطان کنده شد 

 

آن که مردم را به نومیدی و حسرت می‌کشاند
تا نقاب از روی خود برداشت، سراَفکنده شد 

 

فخرها گر داشت بر گردون ز گَردِش باز ماند
گر فَلک بودش مکان از جای خود شرمنده شد 

 

عمرها در بندگیّ و بند شیطان‌ها گذشت
وقت اخلاص آمد و شیطان به انسان بنده شد 

 

کُند اگر بود از هوس شمشیر ایمان و عمل
تیز گشت از همّت مردانه و بُرّنده شد