شب

شب

ستاره‌ها در آغوش کوه‌ها

حدیث یاس خفته را

                         از زبان رود

                                      جار می‌زنند

شب

نهایت سکوت مرده است

شب

سرود تیره‌ی کویر توی طاق آسمان

چشمه‌ی ظهور دردهای سال‌خورده است

چشم شب همیشه خیس اشک‌هاست

شب حریم عاشقان دل‌سپرده است

یا شریک رهزنان مال‌بُرده است

شب حضور جاری خداست