آزادی و آزاد فکری مینوی
مجتبی مینوی در هفت مقاله
که در زمان های متفاوت نوشته شده
و به مرور زمان طی سالیان در مجله یغما منتشر شده است
سعی کرده است
ابعاد مختلف آزادی، آزادفکری، سانسور، استبداد و دیگر مفاهیم مرتبط با آن را
واکاوی و موانع رسیدن به آزادی را بازشناسایی نماید.
چنان که گفته شد این مقالات ابتدا در مجله یغما چاپ شده‌اند
و سپس به اهتمام دختر ایشان
ماه منیر مینوی
به صورت کتاب درآمده‌اند.
آخرین مقاله کتاب با عنوان دعوت بدون چماق
ظاهراً در واکنش به تخریب حظیره القدس بهاییان در تهران توسط مسلمانان
نوشته شده و با آن مخالفت شده است.
مینوی در این کتاب هر مرام و عقیده و شخصی که می‌تواند جلوی آزادی را بگیرد
به نحوی نواخته است.
این طیف مخالفان آزادی از نهاد سلطنت و شخص شاه شروع می‌شود،
کمونیسم را در می‌نوردد
و به مذهب می رسد.
هر چند محتوای و نثر کتاب کمی کهنه و قدیمی شده است
ولی خواندن آن خالی از لطف نیست.
در پایان کتاب زندگی‌نامه مینوی
و پس از آن فهرست آثار و نوشته‌های وی
بر اساس توالی سنواتی
که به اهتمام ایرج افشار تنظیم شده است،
آمده است.
فکر می‌کنم اگر مینوی مقالات این کتاب را در زمانه ما می‌نوشت
و منتشر می‌کرد،
هیچ بعید نبود به اعدام محکوم شود.
آزادی و آزاد فکری (هفت مقاله)
اثر مجتبی مینوی است
که چاپ چهارم آن در سال 1358
توسط انتشارات توس
منتشر شده است.
