از نو فرمودند
کسانی که به خدمت مقدس سربازی رفته‌اند با این موضوع آشنا هستند که هر گاه یکی از فرماندهان به جمع سربازان وارد می‌شود، ارشد سربازان فرمان ایست خبردار می‌دهد. سربازان دست از کار می‌کشند و خبردار می‌ایستند. در این حال اگر فرمانده بخواهد سربازان کار خود را انجام دهند و از حالت ایست خبردار خارج شوند، می‌گوید: «از نو.» یعنی کار خود را دوباره از سر بگیرید. به دنبال این فرمان ارشد خطاب به سربازان می‌گوید: «از نو فرمودند.» در این حال سربازان اجازه دارند از حالت خبردار خارج شده و به کار قبلی خود ادامه دهند.
برای من در عالم نوشتن در فضای حقیقی و مجازی برای مدتی وقفه‌ای روی داده بود. برای نوشتن در عالم حقیقی (روزنامه و مجله و کتاب) که مجالی نبود. وبلاگ شخصی خود را (همین وبلاگ) رها کرده بودم. فقط گاهی در صفحات شخصی فضای مجازی مثل اینستاگرام می‌نوشتم که از آن هم دلزده شدم. به همین خاطر بالکل نوشتن را متوقف کرده بودم.
اکنون می‌بینم که به نوشتن نیاز دارم. باید حرف‌هایم را در یک فضای جمعی ولی شخصی بزنم. جایی که چه بخوانند و چه نخوانند برایم مهم نباشد اما بدانم که این حرف‌ها ثبت شده و برای خواندن دیگران ماندگار و در دسترس است.
حقیقت این است که فضای ایستاگرام بسیار زرد و سطح پایین است. مطلب طولانی هم نمی‌توان نوشت. فضای توییتر سرد و غمگین و کم حجم است. (البته تجربه شخصی برای فعالیت در توییتر ندارم و از دیگران شنیده‌ام.) در فضای تلگرام کانال شخصی داشتن نیازمند شناخت قبلی دنبال کنندگان است و بدون داشتن دنبال کنندگان زیاد، داشتن کانال تلگرام بی‌معنی است. فضای حقیقی هم که جای خود دارد. نوشتن و جایی برای چاپ پیدا کردن و پی‌گیری برای چاپ و انتشار نوشته بسی سخت و زمان‌بر است.
به هر حال پس از فکر زیاد به این نتیجه رسیدم که دوباره به داد وبلاگ برسم و آن را احیا کنم. هر چند ممکن است زیاد دیده نشود اما این مزیت‌ها را دارد که:
هم می‌توانم زیاد بنویسم هم می‌توانم کم. دغدغه خوانده شدن یا نشدن را ندارم. نوشته‌ام در طول زمان زیر آوار مطالب دیگران مدفون نمی‌شود. به راحتی قابل دسترسی است. نیاز به الصاق عکس و فیلم و صوت ندارم ولی اگر بخواهم می‌توانم این کار را انجام دهم. هر وقت بخواهم می‌توانم بنویسم و رعایت زمان خاصی برای به روزرسانی نیاز نیست و خیلی چیزهای خوب دیگر.
بنابر این برای راه اندازی مجدد وبلاگ پس از چند سال از جانب خود از نو می‌گوییم.
یا حق
