دیوانه شو

چه اوضاع غم‌انگیزی، چه وضع درهمی دارد

کسی که بهر این دنیای نامیمون غمی دارد

 

برو خوش باش، ای درویش! زین اوضاع بی‌سامان

نباشد بی‌سر و سامان، هر آن کس همدمی دارد

 

شود رسوا و نالان آن که رازش برملا گردد

چه غم دارد به دل، گر در کنارش محرمی دارد

 

سبکباری و خرسندی کلید گنج مقصود است

اگر زخمی بود بر جان، از این ره مرهمی دارد

 

طراوت می‌ترواد از زمین و آسمان، آری

به روی برگ گل هر صبحدم گل شبنمی دارد

 

تمام کائنات از عشق سرمستند و مدهوشند

تو هم دم را غنیمت دان، بشر وقت کمی دارد

 

به فکر سال و مه خود را دریغاگو مکن هرگز

که هر پیر کهنسالی ز غم پشت خمی دارد

.

.

.

ز هشیاران عالم هر که را دیدم غمی دارد

دلا دیوانه شو دیوانگی هم عالمی دارد