نوشتن سخت است؟

چرا نوشتن برای بیشتر انسان‌ها این‌قدر سخت است؟

بسیاری از افراد دور و بر خود را می‌بینم که مدام حرف می‌زنند. نمی‌گویم حرف خوب می‌زنند اما خوب حرف می‌زنند. با این که دانش زیادی ندارند اما می‌توانند به خوبی موضوعات روز را بسنجند، تحلیل کنند و به یک نتیجه برسند. ممکن است در روش خود خیلی مستدل و منطقی نباشند یا حتی کاملاً غیرمنطقی و جانب‌دارانه عمل کنند اما به هر حال در مسیری که پیش روی خود دارند کم نمی‌آورند، به تته پته نمی‌افتند و یک بحث را از ابتدا تا انتها به صورت متوالی ارائه می‌کنند. گاهی ممکن است حتی سواد و اطلاعات چندانی هم نداشته باشند. به هر حال حداقل در اطرافیان خود افراد اندکی را دیده‌ام که در حرف زدن مشکل داشته باشند. حتی اگر کم‌رو یا خجالتی باشند در جمع‌های کوچک و خودمانی یا در در خلوت تنهایی خود از حرف زدن در نمی‌مانند.

حال به هر کدام از این آدم‌ها بگویم این سیر بحثی را که ارائه کردی در چند جمله مکتوب کن، انگار سخت‌ترین کار دنیا را بر دوششان گذاشته‌ام. اغلب آنها از عهده چنین کاری بر نمی‌آیند و از آن سر باز می‌زنند.

شاید نام کتاب «کتاب اگر می‌توانید حرف بزنید پس حتما می‌توانید بنویسید» به گوش شما هم خورده باشد. کتاب جذاب و آموزنده‌ای است و اگر توانستید بخوانید. اما عنوان درستی ندارد. متأسفانه ادعای مطرح شده در عنوان این کتاب برای اکثریت قریب به اتفاق انسان‌ها درست نیست. نمی‌دانم این مسئله تحت تأثیر نوع آموزش و تربیت ماست یا کلاً انسان‌ها این‌گونه هستند اما در کل باید گفت حرف زدن بسیار آسان‌تر از نوشتن است و این دو اصلاً قابل مقایسه نیستند.

انسان‌ها فکر می‌کنند. مغزشان مدام قضاوت می‌کند. مغز انسان حتی یک لحظه هم نمی‌تواند از کار کردن باز ایستد. کافی است سر نخ مغز را به دست زبان بدهید. بی‌نهایت واژه است که می‌بارد. از شنیده‌ها گرفته تا خوانده‌ها. از قصه‌ها تا خاطرات. تخیلات بی‌در و پیکر. حرف‌های بی‌ربط و غیره. حتی دیوانگان هم مدام زبان می‌ریزند. اما دریغ از یک کلمه نوشتن.

البته شاید خیلی هم خوب است که این طور است. اگر انسان‌ها می‌توانستند همان طور که حرف می‌زنند بنویسند الآن دنیا پر از مهملات مکتوب شده بود و کار به جاهای بدی کشیده بود.

گذشته از همه این حرف‌ها، افرادی هستند که می‌توانند همان طور که حرف می‌زنند بنویسند. گاهی این کار را می‌کنند و گاهی نمی‌کنند یا باید بر ترسشان غلبه کنند تا این کار را بکنند یا باید شرایط برایشان جور باشد یا ...

شما از هر دسته که هستید سعی کنید بر سدها و موانع غلبه کنید و تا جایی که می‌توانید بنویسید. به قول استاد احمد اخوت «تا روشنایی بنویس». از قضاوت‌ها نهراسید و به این هم فکر نکنید که خوب، بر فرض که نوشتم بعد چه کارشان کنم. فعلاً این توصیه دوستانه را بپذیرید و بنویسید. بی‌نتیجه نخواهد بود.