خودآگاهی
يكشنبه, ۲۸ آبان ۱۴۰۲، ۰۷:۴۲ ق.ظ
سَرِمان گرم این جهان شده است
غافل از عالَمِ خودآگاهی
روزها می‌رود سریع چو باد
مانده در ماتم خودآگاهی
گاه یک نور می‌درخشد و بعد
باز هم ظلمت است و تاریکی
مانده‌ام منفعل ز بی‌فکری
بی‌حواس از غم خودآگاهی
معرفت بحر بی‌کرانی بود
که مرا بود سِیرِ آن در سَر
تشنه‌لب مانده‌ام ولی اکنون
حسرتم یک نَمِ خودآگاهی
راه‌ها رفته‌ام چه سود ولی
وقتی آخر نگشته‌ام سرخوش
از طوافی به خانه‌ی معبود
غسل در زمزم خودآگاهی
شب شروعی دوباره از ماتم
که چرا روز در هوس شد طی
خوابم اکنون مگر شوم بیدار
صبح با شبنم خودآگاهی
جالب بود. موفق باشید