خلاص

به چشم‌بندی عقل از غمت خلاص شدم
رها شدم ز تو، از ماتمت خلاص شدم

 

جهان من دگر و روزگار من دیگرگون
در این جهان دگر از عالمت خلاص شدم

 

اگر نظر نکنی بر من و به احوالم
چه بهتر این که ز جام جمت خلاص شدم

 

به چشم مست خودت معجزم نشان دادی
ولی از آن علل محکمت خلاص شدم

 

به سوی خویش کشیدی مرا ز بیراهه
ز کوچه‌های خم اندر خَمت خلاص شدم

 

به زیر بیرق تو سینه می‌زدم یک عمر
برون شدم ز تو و پرچمت خلاص شدم

 

مرا تو آدم خود کرده بودی از سر لطف
ز شیطنت دگر از آدمت خلاص شدم

 

مرا نده تو از آن وعده‌های حور و قصور
که از عطا و لقای کمت خلاص شدم

 

کنون مرا نه خلوص و نه حال ذکر و دعاست
که از طهارتِ در زمزمت خلاص شدم