خنجر احباب

بر پشت من از خنجر احباب نشان‌هاست
بر روح و روانم اثر زخم زبان‌هاست 

 

هر چند جوانم، به خرد پیرم و دانا
اما دل من در گرو رسم جوان‌هاست 

 

مشغولِ هرس کردن بدحالیِ خویشم
زین روست دلم خوش به دَم باغچه‌بان‌هاست 

 

از خویش برون آمدم و راهِ نفوذم
در قلب فروخفته از آن روزن جان‌هاست 

 

گر عقل من از باب معاشم ندهد سود
صیقل‌دهِ اندیشه‌ی بی‌توش و توان‌هاست 

 

سود تو در این ثانیه‌ها خفته، بدان که
در رفتنِ هر یک نفسِ مفت، زیان‌هاست 

 

مشغول مکن فکر خودت را به فضولان
دنیا پُرِ بی‌مزّگیِ مزّه‌پران‌هاست