دنیای خودت را بساز
"دنیای خودت را بساز"
از آن جمله‌های مورد استفاده در کتاب‌های موفقیت و آموزش فردی است
که زیاد شنیده شده و می‌شود.
جمله‌ی اشتباهی هم نیست
بلکه خیلی هم درست است.
به این معنی که
به جای این که در فکر زندگی کردن مانند دیگران باشیم
زندگی متناسب با شرایط و روحیات خودمان را خلق کنیم.
کجایش نادرست است؟
هیچ جا.
اما چگونه می‌شود به چنین چیزی دست یافت؟
خیلی سخت.
چرا؟
چون ما آن قدر خودمان را در آیینه‌ی دیگران دیده‌ایم
که دیگر نمی‌توانیم
خود واقعی خودمان را بشناسیم.
برای شناخت خودمان نیاز داریم دیگران ما را به خودمان معرفی کنند.
این مسئله کار را سخت و پیچیده می‌کند.
من می‌خواهم دنیای خودم را بسازم
اما اصلاً نمی‌دانم دنیای من چه شکلی است
و چه شکلی باید باشد.
چون آن چه من از دنیای خودم می‌شناسم
چیزی است که دیگران به من گفته‌اند.
خودم اصلاً شناخت درست و اصیلی از خودم ندارم.
گاهی برای این که دنیای خودم را بشناسم
رؤیاپردازی می‌کنم
و فکر می‌کنم این رؤیاها دنیای واقعی من است.
در حالی که اصلاً چنین نیست.
با رؤیاپردازی مخالف نیستم
اما دنیایی که در رؤیاهایمان می‌سازیم
باز هم همان اشکال قبلی را دارد.
یعنی ما دنیای رؤیاهایمان را هم با آنچه دیگران به ما القا کرده‌اند می‌آفرینیم.
فکر می‌کنیم این رؤیای ماست
در حالی که این طور نیست.
سعی و کوشش فراوانی می‌کنیم
و شاید به آن رؤیاهایمان هم برسیم.
آن گاه متوجه می‌شویم که من اصلاً چنین چیزی نمی‌خواستم.
بله
من همین را می‌خواستم.
تصور من رؤیای من همین بود.
اما در واقع
این رؤیای واقعی من
و آن چه واقعاً باید به آن می‌رسیدم نیست.
هم زمان را از دست داده‌ام
هم انرژی و انگیزه‌ام را.
به ظاهر هم آدم موفقی هستم.
البته با متر و معیار دیگران از بیرون.
اما نه شادم
نه رضایت درونی دارم و نه خیلی چیزهای دیگر.
پول دارم.
اعتبار دارم.
قدرت دارم.
شهرت دارم
و چیزهایی از این دست.
خوب باید ببنیم کدام یک برای ما اهمیتش بیشتر است.
زندگی کردن بر اساس قضاوت دیگران
تا در جامعه موفق نشان داده شویم
یا زندگی کردن برای خودمان.
یعنی ساختن دنیای خودمان.
اگر شقّ دوم را انتخاب می‌کنیم
کارمان بسیار سخت‌تر
و البته لذت‌بخش‌تر است.
بدیهی است نباید منتظر تشویق دیگران هم باشیم.
حتی ممکن است
از دید دیگران آدم بسیار ناموفق و بی‌خودی هم تلقی شویم.
کسی که عمرش را در راه یک چیز شخصی
هدر داده است.
کسی که مغرور است
و فقط خودش برای خودش اهمیت دارد.
کسی که به اطرافیان و راهنمایی‌های خیرخواهانه‌ی آنها
اهمیت نداده است
و حالا باید طعم تلخ شکست را
-به زعم آنها-
بچشد.
و چیزهایی از این قبیل.
به هر حال انتخاب با شماست.
اما اگر می‌خواهید دنیای خودتان را بسازید
سعی کنید تمام حواشی
و پیرایه‌ها را کنار بزنید.
تا جایی که میتوانید
خود واقعی و اصیلتان را بشناسید.
چون راهی برای برگشت وجود ندارد.
