بهار بی تو

بهار بی تو خزان است و عشق بی تو بطالت
بیا که بی تو شدم سخت تخته‌بند کسالت 

 

دمی که بی تو نمودم به روی خاک سیاحت
برای من شده آن بدترین عذاب و رذالت 

 

تو باشی و همه دنیا نباشدم نبوَد غم
چه بی‌پناهم و تنها تویی امان و حمایت 

 

برای من که تو سرمایه‌‌ای اگر که نباشی
تمام زندگی‌ام می‌شود زیان و خسارت 

 

من این فراق کشم تا به کی؟ چه ظلم عظیمی
که می‌رود به من و نیست آرزوی عدالت 

 

کجاست شخص کریمی که آید و نگذارد
مدام جور کشم از فراق تو به حقارت 

 

خدا کند که ببینم تو را مقابل رویم
تو هم نگاه نمایی مرا به چشم عنایت