تا نباشد چوب تر
فرمان نبرد گاو خر
متأسفانه باید گفت این بیت توهین‌آمیز
سرلوحه و خط فکری بسیاری از آموزگاران ایرانی
در دوره‌های تدریس‌شان
برای کلاس‌داری
در گذشته‌ای نه‌چندان‌دور بوده است.
«هیچ وقت نمی‌شنوید ورزشکاری در حادثه‌ای فجیع، حس بویایی‌اش را از دست بدهد. اگر کائنات تصمیم بگیرد درسی دردناک به ما انسان‌ها بدهد، که البته این درس هم به هیچ درد زندگی آینده‌مان نخورد، مثل روز روشن است که ورزشکار باید پایش را از دست بدهد، فیلسوف عقلش، نقاش چشمش، آهنگساز گوشش و آشپز زبانش. درس من؟ من آزادی‌ام را از دست دادم و اسیر زندانی عجیب شدم.»
