مادر مرده

داغون، عصبی، شکسته و افسرده

این حسّ منه، حسّ یه مادر مُرده

 

از زندگی‌ام نشد نصیبم چیزی

چون مرگ تموم زندگیمو برده

شمعم

شمعم که در تقابل شب با ستاره‌ها
می‌ریزم از وجود شریفم شراره‌ها

 

از دیگران دگر دل خود را بریده‌ام
می‌سوزم از شرار خودم این کناره‌ها

بن بست

امروز بن‌بست است، فردا سه‌راهی کور
شب‌ها سیاه و تار، روز اخته و ناجور

 

این زندگی راهی است بی اول و آخر 
راهی بسی کوتاه، مقصد ولی بس دور

برای همسرم

من پر از نور می‌شوم با تو
شاد و مسرور می‌شوم با تو

 

مثل رنگین‌کمانِ رنگ‌به‌رنگ
مثل منشور می‌شوم با تو

سرچشمه ها

سرچشمه‌ها خشکید گل‌برگ‌ها پژمرد
باد خزان آمد روح زمان را خورد

 

خواهان آزادی بودیم و او از غم
با منطقی بیجا ما را ز خود آزرد

وانهادگان

ما وانهادگان جهان معاصریم
در وانهادگی چه بسا خود مقصریم

 

هر چند طالب نعماتیم از جنون
با پول‌های خود ثمن بخس می‌خریم

زخم ها

زخم‌ها سر باز کرد و خون روان شد از رگم
ریخت اعصابم به هم از دست اخلاق سگم

 

می‌روم خوشحال در زندان مرگی بی‌زوال
می‌کشم نعره چو خرناس خری توی جوال

عشق پاییز

غزل می‌ریزه از چشمات ولی از غصه لبریزی

چرا حالت دگرگونه؟ توئی که عشق پاییزی

 

ترانه‌خون و سرمستی ولی رو گونه‌هات خیسه

می‌رقصی توی برگریزون، چرا پس اشک می‌ریزی؟

جررررر

تموم دفترای شعرم جررررر

هر چی که بوده توی فکرم جررررر

هر چی که دلنوشته داشتم پررررر

تویی که بودی فکر و ذکرم جررررر

تابو

من همه‌ی تابوها را شیکستم
تا ببینم که واقعاً چی هستم

 

نفهمیدم کی‌ام؟ چی‌ام؟ چجورم؟
تو زندگی دل به چه چیزی بستم؟