زاغ و سبز

با اون چشای زاغ و سبزت آدمو نگاه کن

با اون نگاهت سر تا پامو غرقه در گناه کن

آقای سنجاب

هر روز صبح اول وقت آماده می‌شد که سر کارش برود. آدم مرتب و منظمی بود. ریزه میزه، کم‌حرف و کم‌خوراک.

مردگی

روزهایم چه سخت می‌گذرد

روزهایی که تازه می‌میرم

روزها که فرشته غم را

توی آغوش خویش می‌گیرم

خودکشی

در این شب دلگیر، از وحشتم لبریز

می‌ترسم از هر کس، می‌ترسم از هر چیز

دیوانه

ای که از احوال مجنون خرده گیری، هوش دار

چون که یک دیوانه باشد بهتر از صد هوشیار

دل

شب تا به صبح بس که بنالم به پای دل
هم خون‌جگر شود دل و سوزد برای دل

می توانم

برای خودم فهرستی از ناتوانایی‌هایم درست کرده بودم. کارهایی که نمی‌توانم انجام دهم یا چیزهایی که نمی‌توانم داشته باشم.

دیوانه شو

چه اوضاع غم‌انگیزی، چه وضع درهمی دارد

کسی که بهر این دنیای نامیمون غمی دارد

نصیب

هرکسی را هرچه قسمت باشد، آن گردد نصیب

گر فراوان قسمتش یا کم، همان گردد نصیب

چی دلتو می‌بره؟

یکی از راه‌های خودشناسی این است که آدم نسبت خودش را با دنیای اطرافش بشناسد. این موضوع باعث می‌شود جایگاه خودش را بهتر درک کند و سطح خودشناسی خود را بالاتر ببرد.