سیزده خرداد سال هزار و سیصد و هشتاد و هشت هجری شمسی
استخدام شدم
البته نه استخدام قطعی و دائم
بلکه قرارداد سالیانه.
در یک سازمان فرهنگی.
با محتوایی که دوست‌اش داشتم.
شغلی اداری
تقریباً یک‌نواخت
و دارای خطر غلتیدن در روزمرگی.
از دوران کودکی، نوجوانی و جوانی یاد داریم
که در کتاب‌های درسی
و گفته‌ی پدر و مادر
و معلمان و اساتید
همواره به ما گوشزد می‌شد:
نقل شده که از جلال مقدم
درباره‌ی کارهای بیضایی نظر خواستند
گفت:
«بیضایی می‌خواهد به مردمی که عادت به نیمروی معمولی دارند
نیمروی بلبل بدهد؟»
تا نباشد چوب تر
فرمان نبرد گاو خر
متأسفانه باید گفت این بیت توهین‌آمیز
سرلوحه و خط فکری بسیاری از آموزگاران ایرانی
در دوره‌های تدریس‌شان
برای کلاس‌داری
در گذشته‌ای نه‌چندان‌دور بوده است.
یکی از ژانرهای مورد علاقه من در مطالعه کتاب‌های خاطرات است.
خاطرات به معنی اعم؛
شامل زندگینامه‌ها
زندگی‌نامه‌های خودنوشت
خاطرات روزانه
یادداشت‌ها
و حتی سفرنامه‌ها.
منطقه‌ی خاورمیانه منطقه‌ی حساسی است.
تمام زندگی مردم این منطقه پیچیده در سیاست است.
سیاست‌های ناگهانی
که به صورتی غیرمترقبه رخ می‌نمایند
یا عوض می‌شوند
و زندگی مردم را زیر و رو می‌کنند.
هوش مصنوعی زمانه‌ی ما را تحت تأثیر قرار داده است
و پس از این بسیار بیشتر تحث تأثیر قرار خواهد داد.
بر این مبنا
فکر کردن، کار کردن، نوع ارتباطات
و در مجموع
سبک زندگی انسان‌ها روز به روز تغییر خواهد کرد
و تفاوت فاحشی با قبل خواهد داشت.
کله خر بودن خوب است یا بد؟
من هستم و زندگی می‌کنم
در غایت ملال
در اوج ناامیدی
ناامیدی از هر آنچه می‌خواهم
و بدان نمی‌رسم
