لا اله الا عشق

اقول اشهد ان لا اله الا عشق

محمد است رسول و علی ولی با عشق

میکده جان

بر میکده‌ی جان من از عشق تبی هست

شب‌ها چو رسد محفل و بزم طربی هست

با خدا باش

من نگویم که هر چه خواهی کن

یا که عمر از پی تباهی کن

 

زندگیّ تو هست دست خودت

سر به سر نور یا سیاهی کن

هر چه خدا خواست

گاه به فکرم که چه سان می‌شود

گاه چنین گاه چنان می‌شود؟

عشق است

اگر چه عشق سراسر غم است و غم عشق است

هر اتفاق که رخ داد متهم عشق است

ذکر عشق

با ذکر عشق روی تو دل را جوان کنم

پیرم، جز این سلامت این دل چه سان کنم؟

اعوذ بالعشق

اعوذ بالعشق ز شیطان غم

بر آستان تو پناه آورم

شعر گل

شعرهایم را برایت می‌نویسم روی گل

تا اگر بد بود جبرانش نماید بوی گل

موج‌ها ما را می‌برند

در دریای متلاطم زندگی

هر کس با وسیله‌ای سیر زندگی خود را پیش گرفته است.

یکی با یک قایق کوچک

دیگری بر قایقی بزرگ‌تر

یکی سوار بر کشتی است

و دیگری بر تخته‌پاره‌ای چنگ زده.

ظاهر و باطن

چه در انسان و چه در غیرانسان

ظاهر و باطن

«معمولاٌ» بر هم اثر می‌گذارند.

تمام حرفی که می‌خواهم بزنم در همین «معمولاً» نهفته است

چون این اتفاق همیشه نمی‌افتد.