عمر

عمرهامان چه زود می‌گذرد
خوب و بد هر چه بود می‌گذرد

توبه

تا کی از قدح‌نوشی، مست و رو سیَه باشم؟
سرفکنده و نادم از غم گنَه باشم؟

هوای بارانی

در هوای ابری و بارانی آبان اصفهان گفتم:

زاغ و سبز

با اون چشای زاغ و سبزت آدمو نگاه کن

با اون نگاهت سر تا پامو غرقه در گناه کن

مردگی

روزهایم چه سخت می‌گذرد

روزهایی که تازه می‌میرم

روزها که فرشته غم را

توی آغوش خویش می‌گیرم

خودکشی

در این شب دلگیر، از وحشتم لبریز

می‌ترسم از هر کس، می‌ترسم از هر چیز

دیوانه

ای که از احوال مجنون خرده گیری، هوش دار

چون که یک دیوانه باشد بهتر از صد هوشیار

دل

شب تا به صبح بس که بنالم به پای دل
هم خون‌جگر شود دل و سوزد برای دل

دیوانه شو

چه اوضاع غم‌انگیزی، چه وضع درهمی دارد

کسی که بهر این دنیای نامیمون غمی دارد

نصیب

هرکسی را هرچه قسمت باشد، آن گردد نصیب

گر فراوان قسمتش یا کم، همان گردد نصیب