زخم ها

زخم‌ها سر باز کرد و خون روان شد از رگم
ریخت اعصابم به هم از دست اخلاق سگم

 

می‌روم خوشحال در زندان مرگی بی‌زوال
می‌کشم نعره چو خرناس خری توی جوال

عشق پاییز

غزل می‌ریزه از چشمات ولی از غصه لبریزی

چرا حالت دگرگونه؟ توئی که عشق پاییزی

 

ترانه‌خون و سرمستی ولی رو گونه‌هات خیسه

می‌رقصی توی برگریزون، چرا پس اشک می‌ریزی؟

جررررر

تموم دفترای شعرم جررررر

هر چی که بوده توی فکرم جررررر

هر چی که دلنوشته داشتم پررررر

تویی که بودی فکر و ذکرم جررررر

تابو

من همه‌ی تابوها را شیکستم
تا ببینم که واقعاً چی هستم

 

نفهمیدم کی‌ام؟ چی‌ام؟ چجورم؟
تو زندگی دل به چه چیزی بستم؟

حسین آمد

آری حسین آمد و ما را خرید و رفت
ما را به سوی درگه خاصش کشید و رفت

 

ما را که غرق بحر گناهیم بار داد
این عیب‌ها که بود به ما را ندید و رفت

آسمون قلبم

تو آسمون قلبم تو تک ستاره هستی
سیاهیای شب رو تو قلب من شکستی

 

من که حواسم نبود از شانس خوبم اما
ناغافل اومدی و تو قلب من نشستی

عزراییل

یکهو می‌ریزد غم عالم درون جان من
یکهو آسان می‌رود بر بادها ایمان من

 

یکهو من من نیستم، یک آدم بیگانه‌ام
یکهو من هم می‌شود بدخواه و خصم جان من

آش دهان سوز

در من طلوع می‌کنی و روز می‌شوم

فارغ ز حال بی‌خود دیروز می‌شوم

 

دنیای تازه‌ای به دل من نموده‌ای

مبهوت از این طبیعت مرموز می‌شوم

 

طوق عشق

عشق تا بر گردنم طوقش فکند 
وارهاندم از چرا و چون و چند

 

هر چه زنجیر است از پایم گشود
پاره کرد از دست‌هایم بست و بند

کوره راه

همه‌جوره دچار ایرادم

همه‌جوره خراب و ویرونم

خالی از هر چی خوبی و امّید

کوره‌راهی توی بیابونم