چه واژه عجیبی
چه واژه نجیبی
که سال‌هاست دنبال تو می‌گردم
اما هنوز نیافتمت
زندگی بی‌تو بی‌معناست
چه شکوهی
چه لطافتی
چه واژه زیبایی
که نفس کشیدن بی تو بیهوده است
و ما سالکان تنپوش‌های پاره
دربندان بیچاره
روزها، سال‌ها و قرن‌هاست که تو را نداریم
از دستت داده‌ایم
ما زندانیان مرده
زنده‌میران بی‌آینده
همواره تو را چشم انتظاریم
شاید که بیایی
و زیر حریر نیلگون تو دمی بیارامیم
شاید آقای شیر اسم خیلی مناسبی برایش نبود اما دیگر چه کار می‌شد کرد؟ همکارها این اسم را رویش گذاشته بودند.
شعرها می‌آیند و می‌روند
و شاعر مانند یک دستگاه دریافت‌کننده
آنها را از فضا می‌قاپد
و به قلم درمی‌آورد
همین
شاعر از خودش اختیاری ندارد
ممکن است یک نفر گیرنده‌هایش چنان قوی باشد که هر روز و هر ساعت شعر بگوید
و دیگری تنها یک بار در همه عمرش
فرقی ندارد
هر دو شعر می‌گویند
هر چند اولی شاعرتر از دومی است
اما
آنان که با اختیار شعر می‌گویند شاعر نیستند
شعرپردازند
البه هستند کسانی که هم شاعرند و هم شعرپرداز
خیلی هم هستند
اما اگر شعرشناس باشی
فرق شعر ناب و شعر پرداخته شده را راحت می‌فهمی
انسان موجود عجیبی است. خودش هم حال خودش را نمی‌فهمد. چند روزی است حالم خیلی خوب است. منی که بیشتر اوقات فاز دل‌گرفتگی و افسردگی داشتم، حالا حس خوبی به دنیای دور و برم دارم.
صادق چوبک کتابی دارد به نام سنگ صبور. کتاب از زبان چند نفر روایت می‌شود. انگار که هر کدامشان دارند با یک نفر که نمی‌شناسیمش صحبت می‌کنند. در فرهنگ ایرانی به کسی که به حرف‌ها -مخصوصاً درد دل‌ها-ی آدم گوش می‌کند سنگ صبور می‌گویند. به همین خاطر کتاب سنگ صبور نامیده شده است.
در ادامه سوالات چالشی، هشت پرسش دیگر می‌آوریم. فکر کنید و پاسخ دهید:
پرسش‌هایی که در ادامه می‌آورم از کتاب دایره المعارف بزرگ پرسش‌های عاشقانه، نوشته شایسته آرام، انتشارات فرادیدنگار، تهران، 1387 نقل می‌کنم.
کتاب حدود 200 صفحه است که تمام آن از سؤالات متنوعی که می‌تواند فکر و ذهن ما را دچار چالش کند، پر شده است.
تعدادی از بهترین و چالشی‌ترین سؤال‌ها را در چند پست می‌گذارم.
زندگی چیز شگفت‌انگیزی است. خودش را با تو تطبیق می‌دهد.
زندگی مثل قطاری می‌گذرد
هر کس در ایستگاه خودش پیاده می‌شود
دیگران برایش دست تکان می‌دهند
و خداحافظی می‌کنند
قطار راه می‌افتد و دور می‌شود
قطار راه خود را ادامه می‌دهد
آری
زندگی ادامه دارد
