عمر

عمرهامان چه زود می‌گذرد
خوب و بد هر چه بود می‌گذرد

توبه

تا کی از قدح‌نوشی، مست و رو سیَه باشم؟
سرفکنده و نادم از غم گنَه باشم؟

هوای بارانی

در هوای ابری و بارانی آبان اصفهان گفتم:

زاغ و سبز

با اون چشای زاغ و سبزت آدمو نگاه کن

با اون نگاهت سر تا پامو غرقه در گناه کن

آقای سنجاب

هر روز صبح اول وقت آماده می‌شد که سر کارش برود. آدم مرتب و منظمی بود. ریزه میزه، کم‌حرف و کم‌خوراک.

مردگی

روزهایم چه سخت می‌گذرد

روزهایی که تازه می‌میرم

روزها که فرشته غم را

توی آغوش خویش می‌گیرم

خودکشی

در این شب دلگیر، از وحشتم لبریز

می‌ترسم از هر کس، می‌ترسم از هر چیز

دیوانه

ای که از احوال مجنون خرده گیری، هوش دار

چون که یک دیوانه باشد بهتر از صد هوشیار

دل

شب تا به صبح بس که بنالم به پای دل
هم خون‌جگر شود دل و سوزد برای دل

می توانم

برای خودم فهرستی از ناتوانایی‌هایم درست کرده بودم. کارهایی که نمی‌توانم انجام دهم یا چیزهایی که نمی‌توانم داشته باشم.